Jak szybko zniknie beton pod płaszczem z roślin, mogliśmy doświadczyć w okresie izolacji pandemicznej. Wystarczyło spojrzeć na niezadeptane miejskie chodniki. Natura dała nam sygnał, że szybko poradzi sobie z obszarami, w których teraz nad nią dominujemy. Wystarczy, że znikniemy! Braterstwo człowieka i betonu rozpycha się jednak na ten moment bez litości i wygrywa. Drzewa, zarośla, murawy poddają się jego natarciu i naszej chęci źle rozumianej dominacji. Tak widzę również przestrzeń enklaw jakimi są ogrody.

Czy nie powinniśmy dać ziemi i przestrzeni więcej oddechu? Nie dominować, a gospodarować.  Zarastanie, zwiększanie powierzchni czynnej biologicznie, rozszczelnianie i upcykling to przykłady z ogrodu w którym opowiadam historię innego braterstwa. Braterstwa człowieka i drzewa. Chyba już czas na zarastanie.

Wojciech Januszczyk

Architekt krajobrazu, absolwent i pracownik Architektury Krajobrazu na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II, fundator Fundacji Krajobrazy, właściciel pracowni projektowej Krajobrazy. Posiada doświadczenie w zakresie kierowania i zarządzania procesami inwestycyjnymi. W swoich działaniach komercyjnych kieruje się autorską ideą ”Ogród to też dom” wskazującą na funkcjonalny charakter przestrzeni przy domach jednorodzinnych. Twórca ogrodów pokazowych i konceptualnych, w tym ”Ogrodu Snu” wspierającego działania Fundacji Ewy Błaszczyk ”AKOGO?”. Uczestnik Festiwalu Ogrodów w Bolestraszycach w cyklicznych realizacjach “Protest Garden”. Zwolennik projektowania odpowiedzialnego i funkcjonalnego przestrzeni publicznych. Twórca Zielonej Sali Wykładowej w Lublinie.