Jest to propozycja alternatywnego spojrzenia na sukcesję w mieście i gatunki pionierskie, często najlepiej przystosowane do panujących warunków. Tereny podlegające sukcesji są szansą na szybką stabilizację ekosystemów trwale przekształconych przez człowieka. Przestrzenie miejskie zwrócone Naturze otwierają nowe pole do estetycznych poszukiwań i przyszłościowych rozwiązań adaptacji. Poprzez okno i kraty możemy zobaczyć, jak przebiega ten eksperyment z sukcesją. Czy, podobnie jak w pracach Loisa Weinbergera, „zamkniemy” czwartą przyrodę w klatce w często uczęszczanych przestrzeniach publicznych? A może stworzymy z nich otwarte centra dyspersji nasion, wzbogacimy o rodzimą bioróżnorodność, zaszczepimy w architekturze, ocalimy jako bezcenne ostoje zwierząt, w tym ptaków śpiewających i motyli, których liczebność dramatycznie dziś spada?
Architekt krajobrazu. Doktor nauk technicznych na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Edukator i prezes Fundacji Dzieci w Naturę. Współautor projektu zieleni na nagrodzonym osiedlu „Nowy Strzeszyn” w Poznaniu. Popularyzator czwartej przyrody w miastach i autor książki Czwarta przyroda: sukcesja przyrody i funkcji nieużytków miejskich. Organizator powstania pierwszej Stacji Natura (Żabie Doły w Zielonkach). Współautor – razem z Archigrest i Kają Kusztrą- stałej ekspozycji i ścieżki edukacyjnej po czwartej przyrodzie na Kopcu Powstania Warszawskiego. Inicjator i popularyzator sadzenia pierwszych lasów kieszonkowych w Polsce metodą Miyawaki (Zielone Miasto Poznań). Autor instalacji o bioróżnorodności na wystawie „Antropocen” w Warszawskim Pawilonie Architektury ZODIAK zorganizowanej przez Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki (otwarcie od 23 września).
